Szacunek - a z jakiej racji?

Ewangelina

Do założenia tematu zainspirowała mnie króciutka dyskusja z innym userem na innym forum.
Czy sądzicie, że szacunek powinien być przyznawany każdemu od początku, czy raczej na szacunek należy zapracować?
Jeżeli to pierwsze, to w jakim stopniu? Jeżeli drugie, co warunkować musi przyznanie komuś szacunku?

Enjoy

Oczywiście, że każdemu należy się szacunek, od początku do końca. Każdy człowiek ma ogromną wartość, niezależnie jaki ma status społeczny,kim jest, jak żyje, jak się zachowuje. Czy żebrak na ulicy jest gorszy od lekarza czy profesora na uczelni? Oczywiście, że nie. Należy mu się taki sam szacunek z racji tego, że jest człowiekiem. Może poraniony, ale człowiek. Nie ma dla mnie jakiś stopni szacunku, bo uważam, że na to nie można sobie zapracowywać. Chociaż lepszym określeniem będzie: nie trzeba. Na szacunek nie trzeba sobie zapracować, bo to, że nam się to należy dostaliśmy w pakiecie przy urodzeniu. Mogę kogoś podziwiać, ktoś może mnie inspirować, do kogoś mogę czuć pewnie respekt, ale to w żaden sposób nie warunkuje mojego szacunku do ludzi.
Szacunek można jedynie inaczej co do różnych osób okazywać, wiadomo, że mamie nie powiem dzień dobry jak swojemu nauczycielowi, tylko cześć. Wiadomo, że w autobusie nie zrobię miejsca mojemu rówieśnikowi, ale komuś starszemu.

Ewangelina

Enjoy, a szacunek dla osoby która go nie okazuje innym?

Enjoy

Jak już wspomniałam szacunek należy się każdemu bez względu na to jak się zachowuje. Nie mam zamiaru zmieniać swoich poglądów, dlatego, że ktoś myśli inaczej i robi nie tak jak bym chciała.

rvijka

Hmmm, mój tryb domyślny to traktować każdego uprzejmie i z szacunkiem. W sumie jeszcze nie spotkałam nikogo, kto by mnie zmusił do porzucenia tego trybu, ale ja trafiam tylko na fajnych ludzi. B)

SALT THE WOUND!

Nie lubię słowa "szacunek", jest sztuczne i słyszę je a) w podłych kontekstach typu "powinna się szanować", "szanuję ale", b) jako synonim "nie krytykuj, hejterze", czyli ucięcie dyskusji i zamknięcie na refleksję/zmianę/argumenty/inne poglądy, c) w duecie z "naturalnym jest" w jakiejś wysublimowanej albo bezrefleksyjnej retoryce uzasadniającej swoje uprzedzenia/jakiś zastany stan rzeczy.
Używam słów "akceptuję", "rozumiem", "zgadzam się", "nie zgadzam się", "prawo do" w zależności od tego, co chcę powiedzieć. Nie mam oporów przed krytyką i w ogóle #rebel.