Romantycy

Pink Panther

Widzę, że wszystkie lecimy na "romantycznych skurwieli" :D

TutusTuus

Psychol

Ja jestem, niestety, romantyczką. Skrzętnie to ukrywam, bo wydaje mi się, że to jednak trochę bardziej wada niż zaleta (przynajmniej w moim przypadku). Kręcą mnie spacery przy zachodzie słońca, obserwowanie gwiazd, kolacje przy świecach i takie tam inne głupotki. Cóż poradzę.

Ewangelina

Dlaczego traktujesz to głównie jako wadę?

Psychol

Ja ogólnie jestem nadwrażliwcem, całkowicie. Jeżeli do tego dodamy romantyczność, to sytuacja trochę się komplikuje - jak się ma miękkie serce, to trzeba mieć twardy tyłek, mi tego brak. W efekcie bardzo łatwo mnie zranić, za bardzo bujam w obłokach... W dzisiejszym świecie? Toż to same wady.

Urania

Jestem tępakiem jeśli chodzi o tworzenie romantycznej atmosfery i takich tam (potrafię wręcz ją zabić jednym zdaniem), ale nie mam nic przeciwko takowej. Dlatego dobrze by było gdyby mój ewentualny luby był bardziej uczuciowy ode mnie. Zauważyłam, że przy tego typu ludziach świat jest dla mnie dwa razy bardziej wyrazisty ;)

Kenzi

Kurcze to ciężko określić xd bo w sumie lubię jak mój chłopak zrobi coś specjalnego(romantycznego, bądź jak to tam nazwać). Jednak z drugiej strony jeszcze nigdy żaden film albo książka w której występuje wątek miłosny, jakoś mnie nie poruszyły, ani nie pragnęłam specjalnie jakiś romantycznych zachowań xd więc nwm xd

Kabum

Ja mam te szczęście w nieszczęściu że mój luby jest romantykiem. Kwiatki,wierszyki,granie dla mnie na gitarze i tym podobne. Często mi wytyka,że mogłabym być bardziej romantyczna dla niego,a mi w zupełności wystarcza obejrzenie razem filmu niż wyjście do restauracji. Każdy woli co innego,może faktycznie jestem w tych sprawach trochę oschła,choć uwielbiam romantyczne komedie,te głupie banalne wątki,są takie słodkie śmieszne i w ogóle love

Ale ja jestem jednym wielkim przeciwieństwem samej siebie.

Natalie

Kabum

Ja ze swoim chłopakiem jesteśmy całkowitymi przeciwieństwami. W wyborze prezentów kierujemy się zasadą : Jeżeli mi się to nie podoba, to tobie spodoba się na pewno xD
Ale czasem takie małe gesty są fajne c:

jelejeń

Jestem straszną romantyczką. Określenia "straszna" użyłam w tym przypadku celowo, bo przez to jednocześnie chciałabym, aby i mój chłopak zdobywał się na romantyczne gesty. Ale on średnio potrafi wpaść na jakieś fajne pomysły. Albo zwyczajnie mu się nie chce, to nie jest w jego naturze.
Za to ja uwielbiam romantyczne spacery przy świetle gwiazd, wolę świeczki zapachowe zamiast lamp, uwielbiam mówić i zarazem słyszeć jakieś romantyczne deklaracje... Szczerze mówiąc to często nawet nad tym nie panuję. :D
Jednak z drugiej strony nie jest ze mną jeszcze aż tak źle, aby zdobywać się na pisywanie jakichś wierszy lub wymagać tego od kogoś. Mnie wystarczy zwykłe "kocham Cię" z samego rana lub na dobranoc. :3

WoodRunner

Tak czytam i czytam ten temat, i w zasadzie dalej nie wiem, co myśleć :D.
Jestem urwanym z innej planety marzycielem, kochającym metafory, sentymentalnym i za bardzo bujającym w obłokach. Jara mnie leżenie na pomoście po nocach, patrzenie w gwiazdy, jakieś świeczkowe klimaty też mogą być - ale z drugiej strony ważna jest dla mnie oryginalność i, może to nieco paradoksalne, absolutny brak kiczu. Niebanalne gesty - yay!
Ale szczerze mówiąc, nie wiem, czy nazwałabym się romantyczką. Prawie wszystko, co wymieniłam, lubię robić także (albo na razie - przede wszystkim) w samotności. Gdyby trafił się ktoś, kto podzielałby moje marzycielskie zboczenia... to fajnie, zawsze raźniej z kimś, kto dodatkowo darzy cię jakimś uczuciem.
W sumie to kwiaty. Kwiaty mówią mi, że jest we mnie część z wykapanego romantyka.
A tak to romanse raczej mnie nie ciągną, restauracje, kiczowate prezenty też nie. I nie umiem rozpoznawać uczuć, jestem prostolinijna, że bardziej się nie da.

verloren

Ja jestem straszną romantyczką i myślę, że to mój problem, bo szukam idealnej miłości i to jeszcze najlepiej od pierwszego wejrzenia a nawet jeśli ktoś jest spoko i stara się nawiązać ze mną jakiś bliższy kontakt to uznaję go za mało interesującego. I tak sobie czekam na jakiegoś księcia z bajki, spacery nad morzem, pikniki w lesie i pocałunek w czoło na dobranoc...
Z drugiej strony podobnie jak WoodRunner nie rozpoznaję uczuć (ani swoich ani tych, które ktoś podobno żywi do mnie) więc brawa dla mnie. Chyba jeszcze długo sobie poczekam...