Nasi przyjaciele

olga

Mam jednego przyjaciela, Filipa. Co tu dużo mówić. Jest najlepszy na świecie. Banalnie to zabrzmi ale nie wiem co bym bez niego zrobiła. Jesteśmy ze sobą bardzo blisko, połączyło nas coś bardzo trudnego i ciężkiego ale nasza przyjaźń to nie tylko "smutanie". :) Filip wie o mnie wszystko, dosłownie wszystko więc to tak jakby czytał mi w myślach. Jest ode mnie starszy o rok i zawsze jest jak go potrzebuję, zawsze mi pomoże, zaopiekuje się mną, rozśmieszy mnie albo po prostu razem pomilczymy. Traktuję go jak najukochańszego brata. Oczywiście, większość osób uważa, że jesteśmy razem i Filip rzeczywiście niedawno powiedział mi, że kocha mnie w ten sposób ale wie, że ja kocham kogoś innego. Ale ostatnio zaczęłam się zastanawiać czy nie lepiej byłoby dla mnie, gdybym skończyła tamten, chyba toksyczny związek, i nie zaczęła być bardziej otwarta na to co mój przyjaciel czuje do mnie.

Pink Panther

Dzisiejszy dzień uświadomił mi, że moja kumpela jest moją najlepszą przyjaciółką i że tylko na niej mogę polegać. A moja przyjaciółka mnie nie cierpi! Po prostu udawała miłą i okłamywała mnie przez 3 lata!
A ludzie, z którymi nigdy się nie widziałam, po mieszkają na drugim końcu Polski są mi teraz bliżsi...

92justyna

Mam 2 najlepsze przyjaciółki i kilka koleżanek. I to by było na tyle :)

Natalie

Mam jedną najlepszą przyjaciółkę, której mogę powierzyć każdy sekret i na której mogę zawsze polegać. I kilku znajomych, z którymi zazwyczaj spędzam czas.

Poison

Ostatnio kręcę się w innym towarzystwie, odnowiłam stare kontakty i bardzo dobrze się z tym czuję, mam teraz naprawdę świetnych przyjaciół, na których mogę liczyć. :)

EyeCandy

w moim liceum poznałam tak świetne osoby, że wiem, że mogę na nich liczyć. Ale jeśli chodzi o tych najlepszych to mam przyjaciela i przyjaciółkę, plus wbrew pozorom siostrę, z którą ostatnimi czasy mogę porozmawiać o wszystkim.

Urania

Zawsze miałam z problem z określeniem, czy kogoś mogę nazwać przyjacielem czy jeszcze nie. Te granice są takie płynne i u różnych osób inaczej się objawiają, a ja wolałabym mieć do tego jakąś skalę liczbową, byłoby mi wtedy łatwiej :lol: Dlatego sama nigdy nie wyskakuję z tym pierwsza i nie używam słowa 'przyjaciel' dopóki ta druga osoba sama tej przyjaźni nie potwierdzi. A i wtedy mam mętlik, bo zaczynam się zastanawiać, czym jest przyjaźń, czy nasza relacja nią na pewno jest, czy jest tylko przyzwyczajeniem albo trzymamy się razem dla obopólnej korzyści. Nie żebym często miała tego typu rozterki :wink: Jeśli już komuś się zachce ze mną zadawać, będzie musiał się napocić by nawiązać jakąś bliższą relację.

Equilibrium

Czasami mi się wydaje, że mam, a czasami, że nie. I w sumie tak w 100% nie nazwałabym nikogo takim przyjacielem przyjacielem. Nie wiem, mam problem, żeby ufać ludziom, po pewnym czasie zawsze zrobią coś, przez co później za każdym razem podejrzewam, że mnie albo okłamują, albo robią coś, żeby mi zaszkodzić i zyskać korzyści, mam wrażenie, że cieszy ich moje niepowodzenie itp itd. Miałam tak czasami w szkole, zastanawiałam się, czy aby na pewno otrzymałam dobre informacje, czy ktoś po prostu coś źle mi podał, żeby samemu dostać lepszą ocenę. Ale to zapewne wynika z faktu, że męczyłam się z przez podstawówkę i gimnazjum z osobą, która uparcie starała się ze mną rywalizować w nauce.
To wszystko jest pewnie bardzo głupie, tak jak ja sama, ale nawet nie wiem jak to zmienić.

Uliczka

Mam grupkę przyjaciółek w klasie - trzy dziewczyny, z czego z jedną jestem najbliżej, aczkolwiek jest to prawie niezauważalne :) Kolejną przyjaciółkę widuję raz na jakiś czas, ponieważ jak na razie chodzimy do innych szkół, ale uważam, że moja relacja z nią jest najbardziej szczera. Ufam jej w ogromnym stopniu, może dlatego, że znamy się już 12 lat.
Jeśli chodzi o internetowe znajomości - została mi jedna taka osoba, myślę, że mamy ze sobą wiele wspólnego.
No i ostatnio ponownie uwierzyłam w przyjaźń damsko-męską, mam świetnego przyjaciela, którego poznałam w równie świetny sposób (: Fajna historia, swoja drogą.

William

Ze względu na mój trudny charakter ilość moich przyjaciół jest znikoma. Zbyt często potrzebuję bycia sam ze sobą, izoluję się i wiele osób mówi, że jestem wyalienowany. Wiele czasu zajmuje ludziom na dotarcie do mnie i poznanie mojej bogatej osobowości. Co prawda nie jestem otoczony przez wielu znajomych, jednak cenię ludzi, którzy doceniają mnie, moje poglądy, to co tworzę i to co chcę przekazać.
Mam jedną najlepszą przyjaciółkę, na którą mówię Mrówka. Uważam, że to przeurocze. Moim drugim przyjacielem jest mój brat Filip, chociaż często twierdzę, że nim gardzę. Mrówka jest niezwykle sympatyczną osobą, którą poznałem w internecie na forum fanów Benedicta Cumberbatcha i wyleczyłem ją z bycia Cumberbitch (to bardzo ważna dla mnie kwestia, więc od razu zwróciłem uwagę na tę drobną skazę w osobie Mrówki. Na szczęście udało mi się pokazać jej jak okropna i niesmaczna jest ta nazwa). Darzę Mrówkę miłością platoniczną, choć wiele osób myśli, że jesteśmy parą. Jest dla mnie niczym siostra, która zawsze jest przy mnie i jest jedną z nielicznych osób, które dość znacząco na mnie wpłynęły. Stanowi część mnie, a ja część jej.

Uliczka

olga

Uliczka

Kabum

Od przyjaciela do chłopaka. Żadne z nas tego nie planowało,ale pasuje mi to baaaaaardzo :)

WoodRunner

Sama nie wiem, jak to się stało (ponieważ zawsze uważałam siebie za skrytą, nieśmiałą i poniekąd trudną w kontakcie osobę), ale mam szczęście przyjaźnić się z kilkoma wspaniałymi osobami, a oprócz tego otacza mnie całkiem spore grono bliskich znajomych.
Mam wrażenie, że najważniejsze w przyjaźni jest podobne spojrzenie na świat. Nie musi się to wcale równać poglądom, bardziej miałabym na myśli analogiczne postrzeganie relacji przyjacielskiej, podobne potrzeby emocjonalne czy czasem wspólne cele. Dlatego zdecydowanie bardziej wierzę w bratnie dusze na poziomie psychiki czy duchowości, niż na przykład wspólnych pasji (nie wiem, czy udało mi się to jasno wyrazić, ostatnio coś mi się psuje mode-logika).

Wierzę w przyjaźń damsko-męską, miałam i mam sporo znajomych czy przyjaciół chłopaków. Dobrze mi się z nimi dogaduje szczególnie na płaszczyźnie zainteresowań i sposobów spędzania wolnego czasu.
Mam jednak trzy najbliższe przyjaciółki dziewczyny, które kocham i nie wyobrażam sobie teraz życia bez nich. Niestety jedna mieszka około 200 kilometrów (a teraz to nawet 600) ode mnie.
W każdej relacji, niezależnie od płci, interesuje mnie głębia + lubię sobie z kimś pofilozofować.

Nie jest dla mnie tak ważne tworzenie grup. Wolę podchodzić do każdego indywidualnie, a jeśli przy tym spotkamy się w większym gronie, na przykład na grach, no to świetnie!