Shebress Ackless

TutusTuus

Imię: Shebress
Nazwisko: Ackless
Rasa: Pół-Elf
Wiek rzeczywisty: 17lat
Wygląd:

Wygląd:

Shebress ma dłuższe, jasne włosy za ucho, okalające jego głowę. Czasem przybierają one kolor ciemnego blondu, lub nawet barwy złota, a czasem są prawie białe. Ma hipnotyzujące, nieduże, bystre, bardzo ciemne -prawie czarne oczy. Jego twarz ma owalny kształt, oraz koreańsko-azjatyckie, delikatne rysy twrzy. Ma szpiczaste uszy i długą szyję dzięki temu, że jest w połowie elfem. Jest wysoki, ale nie za bardzo. Ma szczupłą sylwetkę, stworzoną idealnie do tańca. Ma wąskie biodra, przy których jego sylwetka wygląda jakby w przybliżeniu przybrała kształt litery "v". Jest również dobrze zbudowany, a jego tors ładnie zarysowany, jakby co jakiś czas ćwiczył. Nie wygląda jak futbolista, a idealnie jak na nastolatka. Nie wygląda również na swój młody wiek, chociaż jego uroda nadrabia.

Zamieszkiwane królestwo: Bor

Historia:

-Dlaczego płaczesz, maleństwo?
Chłopak rozjerzał się wokół siebie, starając się dociec, gdzie się znajduje. Z tego co się orientował, był gdzieś w lesie, który pierwszy raz widział na oczy. A przynjamniej to nie ten las, w którym od czasu do czasu polował z ojcem. Jednak uczucie, że jest w domu go nie opuszczało. Dzięki niemu zdołał się trochę uspokoić.
- Dlaczego płaczesz, maleństwo? - ponownie usłyszał śpiewny głos. Nie ruszył się jednak z miejsca. Dotknął ręką twarzy i ze zdumieniem zanotował, że była mokra. Nie rozumiał owego płaczu, przecież czuł się jak w odmu. Po chwili uderzyła go pewna myśl.
Przecież on mieszka w ludzkim świecie, z ludźmi, a nie w lesie! Z rosnącą paniką w oczach rozejrzał się w poszukiwaniu jakiejś drogi ucieczki.
- Jesteś w domu, skarbie... - rozległ sie ten sam śpiewny głos. Z roztargnieniem stwierdził, że należy do kobiety.
- Gdzie jestem?! -wyszeptał w przestrzeń, nie widząc nikogo do kogo należałby wcześniej wspomniany głos. Nie był on jednak złudzeniem. Od niego dostawał przyjemnych dreszczy. Wymyślił je sobie? Raczej, mało prawdopodobne, prawda?
Za plecami usłyszał łamiącą się gałązkę. Odwrócił sie momentalnie nasłuchując. Kucnął wytęrzając wzork, tak jak uczył go ojciec na polowaniu, za potencjalnym zagrożeniem. W jego rece znikąd pojawił się jego ulubiony łuk, z wygrawerowanym jego imieniem przez jego matkę. Napiął cięciwe ze strzałą i ruszył przed siebie najciszej jak potrafił.
- Musisz uciekać! - tym razem głos przemówił do niego w myślach. - Musisz uciekać, skarbie! - Jednakże usłyszał dwa głosy, tak samo śpiewne. Oba przemiawiały do niego z niewypowiedzianą czułością. Jeden był bez wątpienia kobiecy, a drugi męski.
Znów usłyszał łamiące się gałęzie. Tym razem jednak nadchodziły z każdej strony jednocześnie. Oddech uwiezł mu w garde. Przytulił łuk do siebie, bo jak miał strzelać, skoro nic nie widział?

"Nie kieruj się wzrokiem, lecz słuchem, synu. Zaufaj sobie." - głos ojca pojawił się znikąd, jakby na zawołanie. Nastała cisza. Zamknął pospiesznie oczy, ponownie wyciągając strzałe i napinając ją na cięciwe. Przykucnął nasłuchując choćby najmniejszego szmeru. Usłyszał. Wystrzelił w tamtym kierunku. Otworzył jedno oko, chcąc zobaczyć czy niewidzialne coś się ujawniło i czy trafił. Poczuł jak obrasta go niekontrolowana gesia skórka. Na karku poczuł śmierdzący oddech. Niezdolny do jakiegokolwiek ruchu zamknął oczy, modląc się, żeby to coś sobie poszło. Po chwili smród zniknął, jednak kiedy otworzył oczy, zobaczył piękną kobietę, która raziła urodą w oczy. Odsunał się czym prędzej zasłaniając dłonią oczy. Kobieta zrobiła krok w jego kierunku. Nie rozumiejąc własnego przerażenia, czując czujeś dłonie popychające go z dala od świecącej postaci, wyciągajął łuk. Drżącymi dłońmi napiął cięciwę i wycelował, ale nie strzelił. Pani coś mówiła, ale nie słyszał słów. Wiedział, że nie może ich słyszeć. Zaczął kręcić głową jak szalony wycofując się. W mgnieniu oka, piękna kobieta zmieniła się w pół- człowieka, pół-rybe. Jej ogon był pokryty żylakami i łuskami, a ciało składało się ze skóry i kości. W miejscach oczu, była tylko pustka. Z wrzaskiem owrócił się i zaczął gnać przed siebie, nie bacząc czy to dobra droga. Im bardziej czuł za plecami smród, tym bardziej przyspieszał.

Sceneria się zmieniła, znalazł się nad urwiskiem. Spojrzał w dół, gdzie znajdowało się więcej istot rodem z horroru, w ogromnym zbiorniku wody. Odwrócił się, tyłem do wielkiej dziury. Przed nim na powrót stała piękna niczym anioł kobieta. Szła zwiewnym krokiem w jego stronę. Chciał zacząć krzyczeć, ale nie mógł otworzyć ust. W panice zrobił krok do tyłu i poleciał w dół wymachując rękami i nogami, próbując wrzeszczeć.

Dla Shebressa Acklessa, mojego umiłowanego syna.
Przekażcie mu proszę, to w wieku lat 15.

A&N

Umiłowany Synu.

Musisz wiedzieć, że to co Ci się przydarzyło...- Mieliśmy na uwadze tylko i wyłącznie Twoje bezpieczeństwo. Teraz, kiedy już niedługo osiągniesz pełnoletność, jak przykazuje nasza tradycja, musisz poznać niektóre sprawy, by nie żyć w wiecznej nieświadomości.
A teraz, kochanie, rozsiadź się wygodnie bo hostoria, która jest twoim dziedzictwem jest strasznie długa. Chcę cię uprzedzić, że nikt tego papieru nie może zobaczyć, więc najlepiej zaraz po przeczytaniu spal kartki, które Ci napisałam.
Zaczynając od początku, musisz wiedzieć, że jesteś tylko w połowie człowiekem. Pewnie zastanawiasz się, dlaczego masz szpiczaste uszy, zamiłowanie do broni- jak Twój ojciec. A mówiąc zamiłowanie do broni, mam na myśli świetne posługiwanie się łukiem, tak jakby był predłużeniem twojej ręki. I pewnie pięknie śpiewasz. Mam racje? Pewnie odziedziczyłeś również moją nieśmiałość i kilka cech, które są cechami głównymi wśród elfów. Owszem, w połówie jesteś elfem. Zapewne masz milion pytań, i liczę, że kiedyś na wszystkie Ci odpowiem. Teraz w skrócie opowiem Ci o Twoim dziedzictwie i chcę byś zatrzymał to dla siebie. Wiem, że nie będzie to łatwe, ale liczę, że odziedziczyłeś silną wolę swojego ziemskiego ojca i klarowność elfa.
Wiele lat, przed Twoimi narodzinami, moja rodzina, czyli Twoi dziadkowie, mieli problem z niektórymi elfami. Nie były to oczywiście długi, jak to bywa u rodzaju ludzkiego. Jest to dużo bardziej skomplikowane, niż możnaby przypuszczać. Jako rasa elfów, my z natury jesteśmy przeważnie pokojowi i cenimy najdrobniejsze detale. Niestety zdarzają się i tacy, których to nie interesuje, ale nie będe Cię zanudzać elfią polityką, bo nie znam wielu osób, które pławią się w tych tematach. Otórz, wracając do owych problemów, które szczęściem zostały zażegnane, znalazłam Twojego ojca, w rodzie elfim. Jest on fantastycznym mężczyzną, ale jak się domyślach po słowach "pół-elf", był ktoś trzeci.
Nasza rasa, nie zapuszcza się w kraje, które zamieszkują ludzie. Nie interesują nas one, ale zdarzają się młodzi, ciekawi świata- Pewnie doskonale wiesz, o czym mówię. I mnie się przydarzyła ciekawość, która jak myślę, domyślasz się, jak się skończyła. Jednakże nim zorientowałam się, że jesteś, kochanie w drodze, dawno zapomniałam o... - jak to mówią młodzi? - jednorazowej przygodzie? Powiedzmy, że to odnosi się do mojego młodzieńczego postępku. Wracając, byłam już po ślubie- jak nazwałby to człowiek - z Twoim elfim ojcem.
Kiedy moi rodzice dowiedzieli się, że jesteś tylko w połowie elfem, rozpętało się piekło, ponieważ w naszym świecie, teoretycznie, nie może istnieć ktoś taki. Nie mniej jednak nasze rodziny, w końcu sie dogadały, że ukryjemy Cię w świecie ludzi. Pewnie w moim słowotoku odnalazłeś wiele prawd i wiele niedomówień. Niestety takie wyjawienie prawdy, to nie sposób przelać na papier...

"Dlaczgego płaczesz, maleństwo?".

Zawód: Jeszcze nie ma.
Rodzina:
~ Przyrodnia matka: Elena Ackless
~ Przyrodni Ojciec: Even Ackless
~ Młodsza siostra: Shea Ackless

Charakter:

Dodatkowe informacje i umiejętności:

Iformacje:

Umiejętności:

Poison

Akcept.