Samobójstwo/samobójcy

Uliczka · Wysłany: Nie 12:59, 17 Mar 2013 Temat postu: Samobójstwo/samobójcy

Co sądzicie o takiej formie odejścia z tego świata? Uważacie ją za godną i słuszną w pewnych przypadkach? No właśnie, w jakich przypadkach jest ona "jedynym wyjściem"? A może zawsze jest ona według Was ucieczką od problemów i poddaniem się bez walki?
Mieliście kiedyś styczność z próbami samobójczymi, ktoś w Waszym środowisko to zrobił? A może sami chcieliście pozbawić się życia?

Ewangelina · Wysłany: Nie 13:04, 17 Mar 2013 Temat postu:

Miewam bardzo często takie myśli, ale najwięcej jej się zgromadziło od środy, kto czytał mój pamiętnik, ten wie, w czym rzecz.
Mój tata mi powtarza, że to nie jest wyjście z sytuacji. Po zastanowieniu stwierdzam, że ma rację. Ponadto chyba jednak nie potrafiłabym tego zrobić moim bliskim. Ale myśli zostają.
Obcuję na co dzień z osobami, które mają z tym problem.

Grouble · Wysłany: Nie 13:07, 17 Mar 2013 Temat postu:

Samobójstwo nigdy nie jest dobre. Nieważne, czy powodem jest po prostu nieszczęśliwa miłość, czy bycie na celowniku mafii. (:P)
W niektórych przypadkach jestem w stanie zrozumieć samobójców, ale i tak nie uważam tego co robią, za dobre rozwiązanie.
Zawsze istnieje jakaś możliwość rozwiązania problemów, z której należy skorzystać. Nieważne czy jest mała, czy duża.

werbenka012 · Wysłany: Nie 13:42, 17 Mar 2013 Temat postu:

Dla mnie samobójcy to tchórze którzy nie umią poradzi sobie z życie. Dużo przeszłam, wiele osób mi umarło i wiem, jak sie człowiek czuje po stracie ważnej osoby. Jeszcze gorzej jeśli ta osoba sama odebrała sobie życie które jest najcenniejszy co mamy. Nie była bym w stanie zrobic czegoś takiego osobom które kocham bo ja też rozpaczałam po stracie i nie chcę żeby inni sie załamali bo mnie nie ma. To nic nie zmieni jeśli sie zabijesz, będziesz tchórzem i tyle.

Rai · Wysłany: Nie 15:11, 17 Mar 2013 Temat postu:

Ewangelina · Wysłany: Nie 15:29, 17 Mar 2013 Temat postu:

Sądzę, że można takie osoby zrozumieć tylko wtedy, jeżeli mają problemy zdrowotne, pod względem psychicznym.

Cytruskowa · Wysłany: Nie 19:45, 17 Mar 2013 Temat postu:

Czasami samobójstwo wydaje się najlepszym, a nawet jedynym wyjściem, coś o tym wiem. Nie potępiam, moim zdaniem każdy ma prawo wybrać, jak chce zakończyć swoją egzystencję.

PsychicRabbit · Wysłany: Wto 18:17, 19 Mar 2013 Temat postu:

Samobójstwo od daaawna kojarzyło mi się z przewrażliwionymi nastolatkami z pseudo problemami.
Patrząc na osobę X przed samobójstwem często nie można wyczuć, że coś się dzieje. Teraz trudno odróżnić osobę z problemami od pozera (np oby dwie osoby się tną lub ryczą w miejscach publicznych - jedna na pokaz, że jest biedna itd a inna z powodu nadmiernych emocji z którymi nijak sobie nie poradzi). Najczęściej ludzie, którzy grożą samobójstwem po prostu robią to na pokaz (często nieświadomo) to by ktoś wreszcie zwrócił uwagę na nią, to by wymusić na kimś odpowiedne działania (np gdy chłopak zerwał i była drze się, że wyskoczy z okna).
Ostatnio pewien dorosły znajomy moich rodziców wziął się powiesił zapewne z problemów rodzinnych i finansowych. Współczuję takim ludziom, ale zazwyczaj widząc problem zaczynamy myśleć o samobójstwie jako jedynym 'dobrym' rozwiązaniu. Nie chodzi mi o czyny, ale już o samą myśl (i zapewne od tych myśli jest tyle pytań 'jak się zabić?' na wielu stronach). Zawsze są telefony zaufania, ośrodki pomocy społecznej, psycholodzy i inne formy pomocy.
Z godnością można żyć, lecz nie możemy umrzeć.
Jaka tu godność w zaćpaniu się lekami w swym łożu, skoku z 12 piętra, wskoczeniu pod tory czy do rozdrabniarki drewna? I tak będzie to wyglądać żałośnie i zaboli bliskich.

adelia · Wysłany: Czw 12:47, 21 Mar 2013 Temat postu:

Nigdy nie miałam myśli samobójczych. Daleko mi było do tego. Nie uważam ich za tchórzy ani za wielce odważnych. Po prostu za słabych, za zbyt szybko rezygnujących. Poddają się. Oczywiście, że jest trudno, cholernie ciężko, że życie może się walić, ale trzeba walczyć. Wciąż walczyć.

olga

Ewangelina

Dokładnie, tutaj potrzeba nieco zrozumienia i empatii. Nie ma to jak oceniać książki po okładce, należy przeanalizować każdy fragment jej wnętrza.

Sweetie

Jak dla mnie to zwykły egoizm. Ja też miałam myśli samobójcze i to nieraz (według statystyk 88% nastolatków miało/ma takie myśli w wieku dojrzewania, więc nie jestem wyjątkowa), ale tak naprawdę nigdy bym tego nie zrobiła. Nawet wolę sobie nie wyobrażać tego bólu, który odczuwałaby moja rodzina, moi bliscy, a nawet ludzie, z którymi jestem tylko na "cześć", bo jednak sądzę, że takie rzeczy odczuwa każdy.
Samobójstwo potrafię zrozumieć tylko w sytuacji, gdy nie ma się NIKOGO. Gdy nie masz nikogo, z kim nawet od czasu do czasu pogadasz. Gdy nie masz rodziny. Ani jednej bliskiej osoby. Gdy nikt cię nie zna. Wtedy potrafię to zrozumieć, chociaż zawsze jest szansa, że za x lat to się odmieni i będziesz najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi. W pozostałych sytuacjach nie akceptuję, bo nie dość, że się poddajesz, to jeszcze sprawiasz ból innym. Trzeba walczyć, nawet jeśli się wydaje, że już nic się nie uda i jesteś na dnie.

wanderlust

Z jednej strony tak, Sweetie, ale myśli samobójcze to jedno, a moment, w którym człowiek na prawdę jest gotowy to zrobić, to drugie. Ja też miewam myśli samobójcze, których jednak nie byłabym w stanie zrealizować, ale myślę, że my możemy sobie sądzić, a jeśli dla kogoś na prawdę świat się kończy i niezależnie od tego, że bliscy go kochają (czasem ludzie tego zwyczajnie nie okazują, nie widzą potrzeby, pojawia się przyzwyczajenie, nikomu nie przyjdzie nawet do głowy, jak bardzo jest to potrzebne), że tak naprawdę trzeba walczyć i w przyszłości wszystko może się zmienić, ktoś nie daje sobie rady i takie argumenty do niego nie przemawiają. Nie możemy wejść w głowę samobójcy, myślę więc, że nie mamy prawa takiej osoby nazywać tchórzem bądź egoistą.

Sweetie

wanderlust, tchórzami ich nie nazywam. Bo mimo wszystko skończyć ze sobą czy nawet naprawdę podjąć taką próbę to dla mnie odwaga, bo ja mimo myśli samobójczych nie dałabym rady ze strachu.
Ale egoistami ich nazywam, bo myślą o tym, jak ciężko jest im samym, a nie myślą o tym, że dużo ciężej może być ich bliskim, gdy popełnią samobójstwo. Oczywiście mówię o osobach świadomych, bo jeśli chodzi o ludzi niepoczytalnych i chorych (na coś innego oprócz depresji), to wtedy sytuacja wygląda inaczej.

dr-amat