Kim boisz się stać?

olga

Macie takie lęki czy jesteście pewne, że zawsze będziecie zadowolone z siebie? Obawiacie się tego, że możecie się zmienić?

Kenzi

Strasznie się boję tego, że kiedyś będę jak moja matka. Po części już taka bywam...ciągle mam treningi, mało czasu dla rodziny. Obawiam się że w pewnym momencie kariera będzie jedynym co się dla mnie liczy. Strasznie tego nie chcę ;/ Chce być świadoma, swoich win.

Pink Panther

Boję się, że moje lenistwo sięgnie zenitu i zostanę nikim oraz tego, że stanę się złym człowiekiem i oddalę się od Boga.

Jenny21

Tris

Boję się stać marionetką. Nie chcę być człowiekiem, na którego inni mają mnóstwo "haków" i cały czas to wykorzystują. Boję się stać kimś, kto rani innych, szczególnie tych najbliższych.

wanderlust

boję się, że jeszcze bardziej zamknę się na ludzi. że będę egoistką i nie będę w stanie dostrzec potrzeb ludzi dookoła mnie. i że będę złą matką, powtórzę błędy moich rodziców, albo będę izolować się od rodziny w takim stopniu, w jakim robię to teraz.

Margerytka

TutusTuus

Pink Panther

Boję się stać wywyższającym się pyszałkiem, zaślepionym głupkiem z klapkami na oczach, który myśli, że to co pisze jest wspaniałe. Boję się stać bardziej dzika i nieśmiała, z niską samooceną.

Ewangelina

Obawiam się, że kiedyś będę jak moja siostra: rozpieszczona. Oraz niemiła i bardzo, a nawet zbyt bardzo, działająca na emocjach, co najczęściej kończy się wrzaskami. Ale wystarczy się pilnować, i nie staniemy się tym, czym obawiamy się stać. Należy pracować nad sobą, wyznaczać sobie cele. Oraz wyznawać w życiu zasady, na przykład traktuj innych tak, jakbyś sam chciał być traktowany. Dziękuję.

Urania

To, kim nie chcę się stać, a to, kim boję się stać, to dwie różne sprawy.
Nie chcę się stać ani kurą domową, która siedzi w domu i zajmuje się dziećmi i sprzątaniem, ani karierowiczem, który pracuje od świtu do nocy, a także oszukuje dla samej kasy. Byłoby to dla mnie odwrócenie priorytetów, bo nie chcę żyć po to, by się męczyć pracując, a raczej wolałabym pracować po to, by żyć. Przy czym żyć, to dla mnie być spełnionym, rozwijać się, uszczęśliwiać siebie i innych.
Na szczęście do kury domowej mi daleko. Do karierowicza trochę bliżej, ale jestem na to za leniwa, więc wątpię, by to się rozwinęło w tym kierunku. No i tu się pojawia kwestia tego, kim boję się stać. Boję się, że pójdę za bardzo w drugą stronę, przestanę działać i w efekcie moje istnienie nic nie zmieni. I na starość będę zgorzkniała, zła na siebie i na wszystkich dookoła.
A kim chcę być? Chciałabym być dalej taka, jaka jestem teraz, czyli niepoprawnie idealistyczna i chcąca pchnąć wszystko do przodu, zmienić, chcąca coś zrobić. Plus przydałoby się jeszcze trochę więcej woli działania i więcej odwagi.

Ewangelina

Racja, nie uwzględniłam w swojej wypowiedzi ważnej kwestii, którą u siebie zawarłaś, Uranio.
Pomiędzy naszymi obawami a zachciankami istnieje swoista różnica i jeżeli by się temu bliżej przyjrzeć, różnica ta jest dość mocno zarysowana.

PannaHerbatka

Boję się stać taka, jak moja siostra. Ona jest bardzo agresywna, niemiła i fałszywa, nawet w stosunku do mnie. Nie wiem, co w niej siedzi, ale wiem, że w życiu nie chcę być tak złą osobą! Poza tym boję się, że przez ciągłe siedzenie na kompie i brak chęci do nauki nie zdam matury na tyle, bym mogła pójść na studia stomatologiczne.

Ewangelina

PannoHerbatko, mamy podobne rodzeństwo więc.
A siostra starsza, czy młodsza?

PannaHerbatka

Starsza, nie mieszka już z nami, także w większości czasu mam spokój : )