Bicie jako metoda wychowawcza

olga

Jakie jest Wasze zdanie na ten temat? Co sądzicie? Mieliście z tym styczność?

Pink Panther

Oj klapsa od taty czy mamy dostałam nie raz. Myślę, że takie "otrzeźwienie" nie jest złe, jak się dziecko rozhula i nie można go nijak uspokoić. Jednak pranie dzieci i katowanie ich za byle co to barbarzyństwo! Nie wolno dzieci bić, ale jak już mówiła, jeśli dziecko się zbyt nakręci i kary oraz krzyk nic nie dają, to jak się mu "przysoli" lekko nawet, to się momentalnie uspokaja. A płacze z tego szoku. Bardziej niż to jest warte, a później się uspokaja.

Kabum

Ja byłam tzw. bezstresowo wychowywana. Nikt nigdy mnie nie uderzył,nawet nie pamiętam,żeby ktoś na mnie nakrzyczał.Zawsze mi tłumaczyli do póki nie zrozumiałam. Może dlatego że byłam kochanym i spokojnym dzieckiem.

Tris

Ewangelina

Miałam z tym styczność, bo doświadczyłam tego na własnej skórze.
Sądzę, że to najgorsza metoda wychowania. Wiem, bo mój pies też był bity - a przynajmniej tak nam się wydaje, bo boi się, jak podnosimy kapcia albo jej starą smycz, jest zalękniona.

Pink Panther

Oj mi się też zdarzyło walnąć psa, ale nie aż do tego stopnia, żeby się mnie bał. No i dzięki temu nie gryzie nogawek.

Enjoy

W domu nikt mnie nigdy nie uderzył, ale byłam raczej dość spokojnym dzieckiem. Trudno mi więc postawić się w sytuacji rodziców, którzy nie mogą sobie poradzić ze swoim dzieckiem, a z drugiej strony każdy człowiek, czyli małe, nieznośne dziecko też, ma swoją godność i nietykalność. Sama nie wiem, ale raczej jestem przeciw tej metodzie wychowawczej.

adelia

Jestem stuprocentowym przeciwnikiem bicia jako metody wychowawczej. Mnie rodzice nigdy nie uderzyli, nie dali mi klapsa ani nic, ja sobie nie wyobrażam, żebym ja tak robiła swoim dzieciom. Uważam, że ktoś, kto daje klapsa albo w inny sposób bije swoje dziecka, nie radzi sobie z jego wychowaniem. Ciężka prawda, ale dla mnie to jest jakiś kosmos. To nie jest sposób, to pójście po agresję.

Poison

też jestem przeciwniczką, bicie nie rozwiązuje żadnych problemów.
na mnie matka raz w życiu rękę podniosła. chyba nie oczekiwała, że jej oddam...

verloren

Byłam bita nie raz i nie dwa za głupoty. Nie żeby mnie rodzice bili dla przyjemności, ale dostawałam lanie za głupoty np. niedojedzony obiad czy zawołanie taty kiedy był zajęty naprawianiem czegoś w garażu, ale ogólnie rzecz biorąc wychowali mnie na dobrego i, co ważne, silnego człowieka. Wcale mnie tym nie stłamsili czy coś w tym rodzaju, ale jeśłi chodzi o okazywanie uczuć czy nawe mówienie o nich- jest mi baaardzo cięzko. Takich rzeczy po prostu nie robię.

wanderlust

Nie byłam bardzo bita, ale zdarzało się, że za rzeczy nie do końca będące moją winą, jak np upuszczenie czegoś co zrobiło hałas, byłam popychana, ciągnięta za włosy, uderzana czasem dosyć mocno, najczęściej po głowie albo twarzy. Najgorsze było to, że zawsze miałam świadomość braku wpływu na to bicie - wiedziałam już wcześniej, że mój ojciec jest w takim nastroju, że jak bym się nie starała, i tak mi w końcu coś zrobi, zwyzywa mnie i nakrzyczy, a ja skończę w kącie pokoju w histerii. To niby nie było nic wielkiego, ale okazuje się, że miało ogromny wpływ na moją psychikę. Dlatego nie wyobrażam sobie, żeby bić swoje dzieci, jeśli będę je miała. Myślę, że na tym polega trudność w wychowaniu człowieka - żeby umieć na dziecko wpłynąć i mieć autorytet bez tych klapsów.